สัมประสิทธิ์การคัดเลือก

สัมประสิทธิ์การคัดเลือกอาจมีขนาดใหญ่กว่าที่ฟิชเชอร์สันนิษฐานซึ่งนำไปสู่วิวัฒนาการที่ปรับตัวได้อย่างรวดเร็วมากขึ้นในฐานะกลยุทธ์การพรางตัวหลังจากมลพิษที่เพิ่มขึ้นSewall Wrightนักชีววิทยาชาวอเมริกันผู้ซึ่งมีพื้นฐานในการทดลองเพาะพันธุ์สัตว์โดยมุ่งเน้นไปที่การผสมผสานของยีนที่มีปฏิสัมพันธ์และผลของการผสมข้ามพันธุ์กับประชากรขนาดเล็กที่แยกกันค่อนข้างน้อยซึ่งแสดงให้เห็นถึงการล่องลอยทางพันธุกรรม ในปีพ. ศ. 2475 ไรท์ได้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับภูมิทัศน์ที่ปรับตัวได้และเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่าการล่องลอยทางพันธุกรรมและการผสมพันธุ์สามารถขับประชากรย่อยขนาดเล็กที่แยกตัวออกจากจุดสูงสุดที่ปรับตัวได้ทำให้การคัดเลือกโดยธรรมชาติขับเคลื่อนไปสู่จุดสูงสุดที่ปรับตัวได้
ผลงานของฟิชเชอร์ฮัลเดนและไรท์ได้ก่อตั้งวินัยของพันธุศาสตร์ประชากร การคัดเลือกโดยธรรมชาติแบบผสมผสานนี้เข้ากับพันธุศาสตร์ของเมนเดเลียนซึ่งเป็นขั้นตอนแรกที่สำคัญในการพัฒนาทฤษฎีที่เป็นหนึ่งเดียวว่าวิวัฒนาการทำงานอย่างไร John Maynard Smithเป็นลูกศิษย์ของ Haldane ในขณะที่WD Hamiltonได้รับอิทธิพลอย่างมากจากงานเขียนของ Fisher American George R. Priceทำงานร่วมกับทั้ง Hamilton และ Maynard Smith Richard LewontinชาวอเมริกันและMotoo Kimuraชาวญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลอย่างมากจาก Wright และ Haldane
การสังเคราะห์สมัยใหม่คณิตศาสตร์ของพันธุศาสตร์ประชากรมีการพัฒนามาเป็นจุดเริ่มต้นของการสังเคราะห์ที่ทันสมัย ผู้เขียนเช่น Beattyได้ยืนยันว่าพันธุศาสตร์ประชากรกำหนดแกนกลางของการสังเคราะห์สมัยใหม่ ในช่วงสองสามทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 20 นักธรรมชาติวิทยาภาคสนามส่วนใหญ่ยังคงเชื่อว่าLamarckismและorthogenesisให้คำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับความซับซ้อนที่พวกเขาสังเกตเห็นในโลกของสิ่งมีชีวิต ในระหว่างการสังเคราะห์สมัยใหม่ความคิดเหล่านี้ถูกลบล้างและมีเพียงสาเหตุวิวัฒนาการเท่านั้นที่สามารถแสดงออกได้ในกรอบทางคณิตศาสตร์ของพันธุศาสตร์ประชากรเท่านั้นที่ยังคงอยู่ถึงความเป็นเอกฉันท์ว่าปัจจัยวิวัฒนาการอาจมีอิทธิพลต่อวิวัฒนาการ แต่ไม่คำนึงถึงความสำคัญสัมพัทธ์ของปัจจัยต่างๆ
โธ Dobzhanskyคนงานหลังปริญญาเอกในห้องปฏิบัติการ TH มอร์แกนได้รับอิทธิพลมาจากการทำงานในความหลากหลายทางพันธุกรรมโดย geneticists รัสเซียเช่นเซอร์เกเชตเวอริโคอ ฟ เขาช่วยเชื่อมความแตกแยกระหว่างรากฐานของวิวัฒนาการระดับจุลภาคที่พัฒนาโดยนักพันธุศาสตร์ประชากรและรูปแบบของวิวัฒนาการมหภาคที่นักชีววิทยาภาคสนามสังเกตด้วยหนังสือพันธุศาสตร์และต้นกำเนิดของพันธุ์ในปีพ. ศ. 2480. Dobzhansky ตรวจสอบความหลากหลายทางพันธุกรรมของประชากรในป่าและแสดงให้เห็นว่าตรงกันข้ามกับข้อสันนิษฐานของนักพันธุศาสตร์ประชากรประชากรเหล่านี้มีความหลากหลายทางพันธุกรรมจำนวนมากโดยมีความแตกต่างระหว่างประชากรย่อย หนังสือเล่มนี้ยังนำผลงานทางคณิตศาสตร์ชั้นสูงของนักพันธุศาสตร์ประชากรมารวมไว้ในรูปแบบที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้น นักชีววิทยาจำนวนมากได้รับอิทธิพลจากพันธุศาสตร์ประชากรผ่านทาง Dobzhansky มากกว่าที่จะอ่านผลงานทางคณิตศาสตร์ในต้นฉบับได้พันธุศาสตร์ประชากรเป็นฟิลด์ของพันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการแตกต่างทางพันธุกรรมภายในและระหว่างประชากรและเป็นส่วนหนึ่งของชีววิทยาวิวัฒนาการ การศึกษาในสาขาชีววิทยานี้ตรวจสอบปรากฏการณ์เช่นการปรับตัว , speciationและโครงสร้างประชากร
พันธุศาสตร์ประชากรเป็นส่วนผสมที่สำคัญในการเกิดขึ้นของการสังเคราะห์วิวัฒนาการที่ทันสมัย ผู้ก่อตั้งหลักของมันก็Sewall ไรท์ , JBS Haldaneและโรนัลด์ฟิชเชอร์ที่ยังวางรากฐานสำหรับสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องของพันธุศาสตร์เชิงปริมาณ ตามเนื้อผ้ามีวินัยทางคณิตศาสตร์สูงพันธุศาสตร์ประชากรสมัยใหม่ครอบคลุมการทำงานในเชิงทฤษฎีห้องปฏิบัติการและภาคสนาม แบบจำลองทางพันธุกรรมของประชากรใช้สำหรับการอนุมานทางสถิติจากข้อมูลลำดับดีเอ็นเอและสำหรับการพิสูจน์ / ทำลายแนวคิด
สิ่งที่ชุดพันธุศาสตร์ประชากรออกจากกันในวันนี้จากใหม่วิธีฟีโนไทป์มากขึ้นในการสร้างแบบจำลองวิวัฒนาการเช่นทฤษฎีเกมวิวัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงการปรับตัวคือเน้นปรากฏการณ์ทางพันธุกรรมเป็นครอบงำ , epistasisระดับซึ่งรวมตัวกันอีกทางพันธุกรรมแบ่งขึ้นเชื่อมโยงสมดุลและสุ่ม ปรากฏการณ์ของการกลายพันธุ์และพันธุกรรม ทำให้เหมาะสมสำหรับการเปรียบเทียบกับข้อมูลจีโนมิกส์ของ ประชากร